Een emotioneel geplaagde Tchaikovsky verklankt zijn gevoel van nergens thuis te horen in zijn Vierde symfonie: woelige stormen, snijdende eenzaamheid en – ondanks alles – een heroïsch, haast beethoveniaans einde. Even episch is het vingervlugge Derde pianoconcerto van Rachmaninov, alom geliefd om het meeslepende melodiewerk en getint met een vleugje nostalgie. Na een zogenaamd eenvoudig begin, barst het al snel uit in virtuoze notenstromen en bulderende harstocht. Een kolfje naar de hand(en) van Liebrecht Vanbeckevoort.