In Language: no broblem volgen we Marah Haj Hussein op een refectieve
treinreis door België. Haar persoonlijke verhaal wordt verweven met dat van
haar familieleden, die onder bezetting leven. Hun stemmen vertellen hoe
zij zich verhouden tot het Palestijns-Arabisch, hun moedertaal, in relatie tot
het Hebreeuws, de offciële staatstaal van hun woonplaats.
De voorstelling onthult gelaagde vormen van geweld en overheersing
die een taal kan uitoefenen op een andere. Met humor, woede en liefde
refecteert Marah over de grenzen van vertaalbaarheid, om zo te blijven
nadenken over processen van verzet